پند اول 

بـوقلمونی،گاوی بدید و بگفت: در آرزوی پــروازم اما چگونه،نـدانم.

گاو پاسخ داد:گر ز تپاله من خوری قدرت بر بالهایت فتد و پـرواز كنی.

بوقلمون خورد و بر شاخی نشست.

تیراندازی ماهر،بوقلمون بر درخت بدید.

تیری بر آن نگون بخت بینداخت و هلاكش نمود.

نتیجه اخلاقی
با خوردن هر گندی شاید به بالا برسی،لیک در بالا نمانی
 
=====

پند دوم

گنجشكی از سرمای بسیار قدرت پـرواز از كف بداد و در برف افتاد.

گاوی گذر همی كرد و تپاله بر وی انداخت.

گنجشک ز گرمای تپاله جان بگرفت و به آواز مشغول شد.

گربه ای آواز بشنید،جست و گنجشک به دندان بگرفت و بخورد.
 
نتیجه اخلاقی

هر كه گندی بر تو انداخت،حتماً دشمن نباشد.
هر كه از گندی بدر آوردت،حتماً دوست نباشد.
گر خوشی،دهان ببند و آواز،بلند مخوان.
====
پند سوم

خرگوش از كلاغی بر سر شاخه پرسید
كه آیا من نیز میتوانم چون تو نشسته،كار نكنم؟
كلاغ پاسخ داد: چرا كه نه
خرگوش بنشست بی حركت.
روباهی از ره رسید و خرگوش بخورد.
نتیجه اخلاقی

لازمه ی نشستن و كار نكردن بالا نشستن است.